In 2016 hebben we een nieuw douanewetboek gekregen, de Union Customs Code (UCC). Dat was het startschot voor veel wijzigingen op het gebied van douanewaarde, automatisering en alle daaraan gekoppelde technische onderwerpen. Bijna tien jaar later, terwijl de implementatiefinish in zicht is en we kunnen gaan bijkomen van de race, trakteert de Europese Commissie ons alweer op een nieuw wetboek, dit keer de Modernized Union Customs Code (MUCC).

De Commissie wil daarmee de strijd aangaan met al die bedrijven die heel goedkope producten via het internet aanbieden zonder dat ze daarbij voldoen aan de veiligheidsvoorschriften of de regels voor de betaling van invoerrechten. Een andere reden, er zijn er wel duizend te noemen om te moderniseren, is het feit dat de douane al decennialang aanloopt tegen de grenzen van de controlecapaciteit. De enige oplossing is extreme automatisering.

De gevolgen van de wijzigingen gaan heel ver. Zo krijgen importeurs veel meer verantwoordelijkheden en moeten ze nog meer gaan rapporteren. De komst van de EU Customs Data Hub betekent bijvoorbeeld dat bedrijven een groot deel van hun supply chain-gegevens straks moeten opsturen naar Brussel. Informatie over leveranciers en afnemers die je als bedrijf toch niet graag op straat ziet liggen.

Het voorstel komt heel dichtbij, want het ligt al ter goedkeuring bij de Raad van de EU. Daarbij komt, dat het voorstel verre van helder is. Nu wil ik het wedstrijdreglement van de Formule 1 Championship en het nieuwe MUCC niet direct met elkaar vergelijken, maar toen ik mijn klanten informeerde dat zij na de UCC-regels en de Brexit opnieuw flink aan de slag moeten, kon ik ook hun teleurstelling best voelen.